وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (1)

سوگند به [سرزمين قدسى‌] انجير و زيتون‌

وَطُورِ سِينِينَ (2)

و سوگند به طور سينا

وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (3)

و سوگند به اين شهر [و حرم‌] امن‌

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ (4)

به راستى كه انسان را در بهترين قوام آفريده‌ايم‌

ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (5)

سپس او را به فرودين فرود باز گردانديم‌

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (6)

مگر كسانى كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند، كه ايشان را پاداشى ناكاسته [/بى‌منت‌] است‌

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ (7)

[اى انسان‌] با اين حال چه چيزى تو را به انكار روز جزا كشانيد؟

أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (8)

آيا خداوند داورترين داوران نيست؟