وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (1)

سوگند به انجير و زيتون

وَطُورِ سِينِينَ (2)

و به طور سينا

وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (3)

و به اين شهر امن

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ (4)

كه به راستى ما انسان را به نيكوترين ساختار آفريديم

ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (5)

سپس او را [به سبب كفرش‌] به پست‌ترين دركات بازگردانديم

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (6)

مگر آنها را كه ايمان آورده اعمال صالح كردند كه برايشان پاداشى بى‌پايان است

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ (7)

پس چيست كه تو را به تكذيب روز جزا وا مى‌دارد

أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (8)

آيا خدا بهتر از همه حكم كنندگان نيست