أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ (1)

آیا به تو شرح صدر ندادیم تا بتوانی وحی را دریافت کنی و بر گزندها و مشکلات راه رسالت شکیبا باشی؟

وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ (2)

ما پیام تو را به مردم رساندیم و آنان را به پذیرش آن برانگیختیم و بدین وسیله سنگینی بار رسالت را از دوش تو برداشتیم.

آن بار سنگینی که پشت تو را شکسته بود.

و آوازه ات را بلند گردانیدیم تا آن جا که نام تو را با نام خود قرین ساختیم.

آری، رنج‌ها را از دوش تو برداشتیم، زیرا سنّت ما بر این جاری است که در پی دشواری آسانی باشد.

به یقین، در پی دشواری آسانی خواهد بود.

اکنون که دانستی سنّت ما چیست، هرگاه از کار رسالت فارغ شدی، به عبادت بکوش و رنج آن را بر خود هموار ساز.

و بدین وسیله به پروردگارت رغبت کن تا در پی این رنج، آسایشی نصیب تو سازد.