أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ (1)

آيا دلت را برايت گشاده نداشتيم؟

وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ (2)

و بارت را [از دوشت‌] برنگرفتيم؟

الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ (3)

همان كه مى‌خواست پشت را بشكند

وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ (4)

و آوازه‌ات را بلند گردانديم‌

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (5)

بى‌گمان در جنب دشوارى، آسانى است‌

إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (6)

آرى در جنب دشوارى آسانى است‌

فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ (7)

پس چون فراغت يافتى، [در دعا] بكوش‌

وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ (8)

و به سوى پروردگارت بگراى‌