وَالضُّحَىٰ (1)

سوگند به روز روشن‌

وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ (2)

و سوگند به شب چون بيارمد

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ (3)

كه پروردگارت با تو بدرود نكرده و بى‌مهر نشده است‌

وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَىٰ (4)

و بى‌شك جهان واپسين براى تو بهتر از نخستين است‌

وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ (5)

و پروردگارت به زودى به تو [مقام شفاعت‌] مى‌بخشد و خشنود مى‌شوى‌

أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ (6)

آيا يتيمت نيافت كه سر و سامانت داد

وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ (7)

و تو را سرگشته يافت و رهنمايى كرد

وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ (8)

و تو را تهيدست يافت و بى‌نيازت كرد

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ (9)

پس با يتيم تندى مكن‌

وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (10)

و بر خواهنده بانگ مزن [و او را مران‌]

وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (11)

و اما درباره نعمت پروردگارت [با سپاس‌] سخن بگوى‌