وَالضُّحَىٰ (1)

سوگند به روشناییِ آغازِ روز!

وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ (2)

سوگند به شب، آن‌گاه که آرامش بخشد،

که [ای پیامبر!] پروردگارت تو را رها نکرده و [بر تو] خشم نگرفته است.

و بی‌تردید آخرت برای تو بهتر از دنیاست.

و به زودی پروردگارت [چیزی] به تو عطا می‌کند که خشنود شوی.

آیا تو را یتیم نیافت، پس پناه داد و سامانت بخشید؟

و تو را سرگشته یافت، پس هدایت کرد.

و تو را تهی‌دست یافت، پس بی‌نیاز کرد.

پس بر یتیم تندی مکن و خوارش مساز!

و نیازمندِ خواهنده را از خود مران!

و نعمت پروردگارت را بازگو کن!