وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1)

سوگند به شب گاهی که فراگیرد

وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2)

و روز گاهی که برتابد

وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (3)

و آنچه (یا آنکه) آفرید نر و ماده را

إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4)

که کوشش شما است همانا گوناگون‌

فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5)

پس اما آنکه بخشید و پرهیزکاری کرد

وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6)

تصدیق به نکوکاری کرد

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7)

زود است رهنمونش شویم بسوی گشایش‌

وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8)

و اما آنکه بخل ورزید و بی‌نیازی گرفت‌

وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9)

و تکذیب به نیکوکاری کرد

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10)

پس زود است برانیمش بسوی دشواری‌

وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11)

و بی‌نیاز نکند از او مالش گاهی که تباه شود

إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12)

همانا بر ما است هدایت‌

وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13)

و همانا برای ما است بازپسین و نخستین‌

فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14)

پس ترسانیدم شما را از آتش که زبانه کشد

لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15)

نچشدش جز بدبخت تری‌

الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16)

که تکذیب کند و پشت کند

وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17)

و زود است دور شودش پرهیزکارتری‌

الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18)

که دهد مالش را پاکی جوید

وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19)

و نیست کسی را نزدش نعمتی که پاداش داده شود

إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20)

جز در پی روی پروردگار برترش‌

وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21)

و همانا بزودی خوشنود شود