اللغة العربية
English
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1)
سوگند به شب چون فرو پوشاند
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2)
و سوگند به روز چون روشن شود
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (3)
و سوگند به آنكه نرينه و مادينه آفريد
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4)
كه كوشش شما پراكنده [و گونه‌گون] است
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5)
حال اگر كسى [مالى] بخشيد و پروا و پرهيز ورزيد
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6)
و [وعده] بهشت را استوار داشت
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7)
زودا كه راهش را به سوى خير و آسانى هموار كنيم
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8)
و اما كسى كه دريغ‌ورزيد و بى‌نيازى نمود
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9)
و وعده بهشت را دروغ انگاشت
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10)
زودا كه راهش را به سوى شر و دشوارى هموار كنيم
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11)
و چون به هلاكت افتد مالش به كار او نيايد
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12)
بى‌گمان راهنمايى [بندگان] بر ماست
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13)
و بى‌گمان [جهان] واپسين و نخستين ما راست
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14)
پس شما را از آتشى كه زبانه زند هشدار دهم
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15)
كه جز شقاوت پيشه وارد آن نشود
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16)
همان كسى كه [حق را] انكار كرد و روى بر تافت
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17)
و تقواپيشه از آن دور داشته خواهد شد
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18)
همان كسى كه مالش را مى‌بخشد كه پاكدلى يابد
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19)
و بر او [منت از] نعمت كسى نيست كه بايد جزايش را بدهد
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20)
[و نمى‌كند آنچه مى‌كند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلندمرتبه‌اش
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21)
و زودا كه خشنود شود