وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1)

سوگند به شب آنگاه كه جهان را در خود فرو پوشد،

وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2)

و سوگند به روز آنگاه كه آشكار شود،

و سوگند به آن كه نر و ماده را بيافريد،

كه: حاصل كوششهاى شما متفاوت است.

اما كسى كه بخشايش و پرهيزگارى كرد،

و آن بهترين را تصديق كرد،

پس براى بهشت آماده‌اش مى‌كنيم.

اما آن كس كه بخل و بى نيازى ورزيد،

و آن بهترين را تكذيب كرد،

او را براى دوزخ آماده مى‌سازيم.

و چون هلاكش دررسد، دارايى‌اش به حالش سود نبخشد.

و آنچه بر ماست راهنمايى است.

و از آنِ ماست آن جهان و اين جهان.

پس شما را از آتشى كه زبانه مى‌كشد مى‌ترسانم.

جز اهل شقاوت بدان درنيفتد:

آن كه تكذيب كرد و رويگردان شد.

و پرهيزگارترين مردم را از آن دور دارند:

آن كه مال خويش مى‌بخشايد و پاكى مى‌جويد.

و هيچ كس را بر او حقى نباشد كه اينك پاداش خواهد،

مگر جستن خشنودى پروردگار والاى خويش.

و زودا كه خشنود شود.