وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1)

سوگند به خورشید و پرتوش (یا آفتابش)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (2)

و به ماه گاهی که از پیش آید

و به روز گاهی که تابناکش سازد

و به شب گاهی که بپوشدش‌

و به آسمان و آنچه (یا آنکه) بساختش‌

و به زمین و آنچه گستردش‌

و به روان و آنچه راست آوردش‌

پس سروشش فرستاد گنهکاریش و پرهیزش‌

همانا رستگار شد آنکه پاک ساختش‌

و همانا آیان کرد آنکه بفریفتش (یا نهان داشتش)

تکذیب کرد ثمود به سرکشیش‌

گاهی که برانگیخت بدنهادتر (یا تیربخت‌ترش)

پس گفت بدیشان پیمبر خدا اشتر خدا را و آبشخورش‌

پس تکذیبش کردندش پس پی کردند پس برآشفت بر ایشان پروردگارشان به گناهشان پس یکسانش کرد

و نهراسد از فرجامش‌