اللغة العربية
English
لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1)
سوگند به اين شهر مى‌خورم
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2)
و تو [يكچند] در اين شهر [حكمرواى مطلق و] دست گشاده‌اى
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3)
و سوگند به پدر و فرزندى كه پديد آورده است
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ (4)
به راستى انسان را در رنج و محنت كشيدن آفريده‌ايم
أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5)
آيا مى‌پندارد كه هرگز كسى بر او دست ندارد؟
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا (6)
گويد مالى فراوان [در راه مبارزه با پيامبر] بر باد دادم
أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7)
آيا مى‌پندارد كه هيچ كس [كار و بار] او را نديده است؟
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ (8)
آيا براى او دو چشم نيافريده‌ايم؟
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9)
و زبانى و دو لب
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10)
و او را بر سر [هر يك از] دو راه [خير و شر] نياورده‌ايم؟
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11)
ولى خود در پى عقبه نبود
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12)
و تو چه دانى عقبه چيست
فَكُّ رَقَبَةٍ (13)
آزادسازى برده
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14)
يا اطعامى [از بينوايان] در روزى گرسنگى زده
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15)
در حق يتيمى خويشاوند
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16)
يا بينوايى خاك‌نشين
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17)
تا سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده‌اند و همديگر را به شكيبايى و همديگر را به مهربانى سفارش كرده‌اند
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18)
اينانند كه اصحاب يمين‌اند
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19)
و كسانى كه به آيات ما انكار ورزيده‌اند، آنانند كه اصحاب شمال‌اند
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ (20)
بر آنان آتشى چند لايه، [چيره] باشد