لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1)

قسم می خورم به این شهر،

وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2)

در حالی که تو در آن جای داری

و سوگند به پدر و آنچه زاده است؛

همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفریدیم.

آیا گمان می کند که هرگز کسی بر او دست نیابد؟!

می گوید: ثروت فراوانی را [برای مبارزه با پیامبر و اسلام] تباه کرده ام!

آیا گمان می کند که هیچ کس او را ندیده است [که همه اعمال و کردارش را ثبت کند؟]

آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟

و یک زبان و دو لب؟

و او را به راه خیر و شر هدایت نکردیم [تا راه خیر را بگزیند و راه شر را واگذارد؟]

پس شتابان و با شدت به آن گردنه سخت وارد نشد؛

و تو چه می دانی آن گردنه سخت چیست؟

آزاد کردن برده،

یا طعام دادن در روز گرسنگی و قحطی،

به یتیمی خویشاوند،

یا مستمندی خاک نشین؛

علاوه بر [انجام] این [تکالیف]، از کسانی باشد که ایمان آورده اند و یکدیگر را به صبر و مهربانی سفارش کرده اند؛

اینان سعادتمندان اند؛

و کسانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آنان شقاوتمندان اند

بر آنان آتشی سرپوشیده احاطه دارد [که هیچ راه گریزی از آن ندارند.]