وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (1)

سوگند به آسمان و کوبنده شب!

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ (2)

و تو نمی‌دانی کوبنده شب چیست!

النَّجْمُ الثَّاقِبُ (3)

همان ستاره درخشان و شکافنده تاریکیهاست!

إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (4)

(به این آیت بزرگ الهی سوگند) که هر کس مراقب و محافظی دارد!

فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5)

انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده است!

خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ (6)

از یک آب جهنده آفریده شده است،

يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7)

آبی که از میان پشت و سینه‌ها خارج می‌شود!

إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8)

مسلّماً او [= خدائی که انسان را از چنین چیز پستی آفرید] می‌تواند او را بازگرداند!

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9)

در آن روز که اسرار نهان (انسان) آشکار میشود،

فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ (10)

و برای او هیچ نیرو و یاوری نیست!

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11)

سوگند به آسمان پرباران،

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (12)

و سوگند به زمین پرشکاف (که گیاهان از آن سر برمی‌آورند)،

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13)

که این (قرآن) سخنی است که حقّ را از باطل جدا می‌کند،

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (14)

و هرگز شوخی نیست!

إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا (15)

آنها پیوسته حیله می‌کنند،

وَأَكِيدُ كَيْدًا (16)

و من هم در برابر آنها چاره می‌کنم!

فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (17)

حال که چنین است کافران را (فقط) اندکی مهلت ده (تا سزای اعمالشان را ببینند)!