وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ (1)

سوگند به آسمان دارای کاخ‌ها.

وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ (2)

و سوگند به روز موعود [:قیامت].

وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ (3)

و سوگند به گواه و گواهی‌شونده.

قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ (4)

مرگ بر آدم‌سوزان زمینِ شکاف‌دار .

النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ (5)

آتش مایه‌دار و گیرانه‌ی انبوه.

إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ (6)

چون آنان بر بلندای آن نشسته‌اند.

وَهُمْ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ (7)

و ایشان بر آنچه بر (سر و سامان) مؤمنان می‌آوردند، گواهانند.

وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (8)

و از آنان عیبی انتقام‌آور نگرفته بودند، جز اینکه (آنان) به خدای عزیز ستوده ایمان آوردند.

الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (9)

کسی (که) فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از اوست‌، و خدا بر هر چیزی بسیار گواه است.

إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ (10)

بی‌امان کسانی که مردان و زنان مؤمن را به آتش در کشیده، سپس توبه نکردند، برایشان عذاب جهنم است و ایشان را عذاب بس سوزان است.

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ (11)

بی‌گمان کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته‌(ی ایمان) کردند، برایشان باغ‌هایی (با درختان) سردرهم است که از زیر (درختان)شان نهرها روان است‌؛ این است (همان) کامیابی سالم بزرگ.

إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ (12)

به‌راستی حمله‌ی پروردگارت سخت سنگین است.

إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ (13)

همواره (هم)اوست که (آفرینش را) می‌آغازد و (هم او) باز می‌گرداند.

وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ (14)

و اوست بس پوشنده‌ی (گناهان و نقصان‌ها و) بسی دوستدار (مؤمنان).

ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ (15)

صاحب عرش و دارای کرامت و رحمتی گشاده (در عرش و فرش).

فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ (16)

آنچه می‌خواهد (نسبت به آن) فعّال است.

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ (17)

آیا تو را حدیث سپاهیان آمد؟

فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ (18)

(سپاهیان) فرعون و ثمود.

بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ (19)

بلکه آنان که کافر شده‌اند در (ژرفای) تکذیبند.

وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِيطٌ (20)

حال آنکه خدا از پشتشان (بر ایشان) محیط است.

بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ (21)

بلکه آن قرآنی، با کرامتی گشاده است،

فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ (22)

(که) در لوحی [:جایگاهی آشکار] محفوظ است.