وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ (1)

وای بر کسانی که از پیمانه و ترازو می‌کاهند;

الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ (2)

همانان که چون به پیمانه از مردم چیزی می‌گیرند، تمام می‌ستانند،

وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ (3)

و چون به پیمانه یا ترازو به آنان چیزی می‌دهند، کم می‌دهند و زیان می‌رسانند.

أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ (4)

شگفتا! آیا آنان گمان نمی‌برند که برانگیخته می‌شوند؟

لِيَوْمٍ عَظِيمٍ (5)

به هنگام روزی بزرگ!

يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (6)

روزی که مردم برای داوری پروردگار جهانیان از دل خاک به پا می‌خیزند.

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (7)

کم فروشی نکنند و از روز حساب غفلت نورزند، قطعاً سرنوشت فاجران که رستاخیز را دروغ می‌شمرند در سجّین مقرّر شده است.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (8)

و چه چیز تو را آگاه کرده است که سجّین چیست؟

كِتَابٌ مَرْقُومٌ (9)

سرنوشتی است حتمی که خدا برای گنهکاران مقرّر کرده است و برای همیشه در آن محبوسند.

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (10)

وای بر تکذیب کنندگان، آن گاه که آنچه برایشان مقدر شده است تحقّق یابد!

الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (11)

همانان که روز جزا را دروغ می‌شمرند.

وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12)

و جز هر تجاوزکار گناه پیشه‌ای آن را دروغ نمی‌شمرد.

إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (13)

هنگامی که آیات ما بر او تلاوت شود، می‌گوید: اینها افسانه‌هایی است که مردمان نخستین ساخته و پرداخته‌اند.

كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14)

نه، آیات قرآن افسانه نیست، بلکه گناهانی که همواره مرتکب می‌شوند بر دل هایشان زنگار شده است، ازاین رو حق را درنمی یابند.

كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ (15)

مبادا مرتکب گناه گردند که قطعاً گنهکاران در روز جزا از کرامت و قُرب پروردگارشان محرومند.

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (16)

وانگهی، آنان حتماً به دوزخ درمی آیند و در آن جا ماندگار می‌شوند.

ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (17)

آن گاه به آنان گفته می‌شود: این است همان چیزی که آن را دروغ می‌شمردید.

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18)

آری، کم فروشی نکنند و از روز حساب غفلت نورزند که قطعاً سرنوشت نیکان در علیّین (مرتبه‌های والا و درجات قرب به خدا) است.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (19)

و چه چیز تو را آگاه کرده است که علیّین چیست؟

كِتَابٌ مَرْقُومٌ (20)

فرجامی است حتمی و مشخص،

يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (21)

که مقرّبان درگاه خدا آن را می‌نگرند.

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (22)

همانا نیکان در نعمتی فراوان به سر می‌برند.

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ (23)

آنان در حجله‌ها بر تخت‌ها نشسته‌اند و بهشت و نعمت‌های آن را نظاره می‌کنند.

تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24)

در چهره هایشان طراوات نعمت را درمی یابی.

يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ (25)

از شرابی زلال و خالص که مُهر شده است در اختیارشان می‌گذارند.

خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (26)

شرابی که مهرش از مُشک است; پس سبقت گیرندگان در دستیابی به مواهب بهشتی، به ویژه این شراب، باید بکوشند و بر یکدیگر سبقت گیرند.

وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ (27)

آمیزه آن از تسنیم است:

عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28)

آن چشمه‌ای که مقرّبان درگاه خدا از آن می‌آشامند.

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29)

همانا کافران بدان سبب که گنهکار بودند، به نیکان به خاطر ایمانشان می‌خندیدند.

وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (30)

و چون بر آنان می‌گذشتند، با اشاره چشم و ابرو آنان را مسخره می‌کردند.

وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ (31)

و چون نزد کسانشان باز می‌گشتند، شادمان از آنچه کرده‌اند باز می‌گشتند.

وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (32)

و چون مؤمنان را می‌دیدند، می‌گفتند: بی تردید اینان گمراهند.

وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (33)

و حال آن که آنان برای نگهبانی مؤمنان فرستاده نشده بودند که درباره آنان داوری کنند و گمراهشان بنامند.

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (34)

پس امروز که روز جزاست، مؤمنان به کافران می‌خندند.

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ (35)

مؤمنان در حجله‌ها روی تخت‌ها نشسته و می‌نگرند،

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (36)

که آیا کافرانِ گنه پیشه را به آنچه می‌کردند سزا داده‌اند؟