وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ (1)

وای بر کم‌فروشان‌

الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ (2)

آنان که هر گاه پیمایند بر مردم تمام بردارند

وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ (3)

و هر گاه پیمایندشان یا سنجندشان کم دهند

أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ (4)

آیا نپندارند که ایشان برانگیختگانند

لِيَوْمٍ عَظِيمٍ (5)

برای روزی بزرگ‌

يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (6)

روزی که بپای خیزند مردم برای پروردگار جهانیان‌

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (7)

نه چنین است همانا نامه گنهکاران است در سِجّین‌

وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (8)

و چه دانستت چیست سِجّین‌

كِتَابٌ مَرْقُومٌ (9)

نامه‌ای است نوشته‌

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (10)

وای در آن روز بر تکذیب‌کنندگان‌

الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (11)

آنان که تکذیب کنند به روز دین‌

وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12)

و تکذیب نکند بدان جز هر تجاوزگری گنهکار

إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (13)

که هر گاه خوانده شود بر او آیتهای ما گوید این است افسانه‌های پیشینیان‌

كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14)

نه چنین است بلکه چیره گشت بر دلهای آنها بودند فراهم می‌کردند

كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ (15)

نه چنین است همانا ایشانند از پروردگارشان آن روز راندگان‌

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (16)

سپس ایشانند همانا چشندگان دوزخ‌

ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (17)

پس گفته شود این است آنچه بودید بدان تکذیب می‌کردید

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18)

نه چنین است همانا نامه نیکان است در علّیّین‌

وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (19)

و چه دانستت چیست علّیّون‌

كِتَابٌ مَرْقُومٌ (20)

نامه نوشته‌

يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (21)

که گواهیش دهند نزدیکان‌

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (22)

همانا نیکانند در نعمتها

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ (23)

بر بالشها (یا تختها) نگران‌

تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24)

بشناسی در چهره‌شان خرمی نعمتها

يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ (25)

نوشاینده شوند از جامی مُهرزده‌

خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (26)

مُهر آن است مشک و بدین پس باید بگروند گروندگان‌

وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ (27)

و آمیزش آن است از تَسنیم‌

عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28)

چشمه‌ای که نوشند از آن نزدیکان‌

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29)

همانا آنان که گنهکاراند بودند بر آنان که ایمان آوردند خنده‌زنان‌

وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (30)

و هر گاه می‌گذشتند بر آنان به چشم طعن و استهزاء بنگرند

وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ (31)

و هر گاه بازمی‌گشتند بسوی خاندان خویش بازمی‌گشتند لبخندزنان‌

وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (32)

و هر گاه می‌دیدندشان می‌گفتند همانا اینانند گمراهان‌

وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (33)

و فرستاده نبودند بر ایشان نگهبانان‌

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (34)

پس امروز آنان که ایمان آوردند به کافرانند خنده‌زنان‌

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ (35)

بر بالشهایند نگران‌

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (36)

آیا پاداش داده شدند کفّار آنچه را بودند می‌کردند