إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ (1)

آن گاه که خورشید را سراسر تاریک کنند،

وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ (2)

و آن گاه که ستارگان فرو ریزند،

وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ (3)

و آن گاه که کوه‌ها را روان سازند،

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ (4)

و آن گاه که شتران آبستن وانهاده شوند،

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ (5)

و آن گاه که حیوانات وحشی محشور شوند،

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ (6)

و آن گاه که دریاها را شعلهور کنند،

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ (7)

و آن گاه که همگان را جفت و قرین کنند; نیکان را با حوریان بهشتی و مجرمان را با شیاطین،

وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ (8)

و آن گاه که از دخترِ زنده به گور شده پرسند،

بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (9)

به کدامین گناه کشته شد؟

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (10)

و آن گاه که نامه‌های اعمال برای حسابرسی گشوده شود،

وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ (11)

و آن گاه که آسمان برکنده شود،

وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ (12)

و آن گاه که دوزخ را برافروخته گردانند،

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (13)

و آن گاه که بهشت برای ورود بهشتیان نزدیک آورده شود،

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (14)

آن گاه که این حوادث روی دهد، هر کسی آنچه کرده است حاضر می‌یابد و از آن آگاه می‌شود.

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15)

سوگند یاد می‌کنم به آن ستارگانی که باز می‌گردند و نهان می‌شوند;

الْجَوَارِ الْكُنَّسِ (16)

و با شتاب و نظم حرکت می‌کنند و از حرکت باز می‌ایستند چنان که گویی در آشیانه خود قرار گرفته‌اند،

وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17)

و سوگند به شب آن گاه که پشت می‌کند و می‌رود،

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18)

و سوگند به بامداد آن گاه که برمی دمد و روشنی اش در افق پدیدار می‌شود،

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (19)

که قرآن سخن فرستاده‌ای ارجمند (جبرئیل) است.

ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ (20)

همو که نیرومند و نزد خدایِ صاحب عرش مقرّب و دارای مقام و منزلت است.

مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ (21)

در آن جا فرشتگان دیگر از او فرمان می‌برند و در ابلاغ آنچه خدا به او فرمان می‌دهد امین است.

وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ (22)

و سوگند به همه اینها که محمّد مبتلا به جنون نیست; او سال‌ها همراه و همنشین شما بوده است.

وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ (23)

او قطعاً جبریل را در آن کرانه روشن مشاهده کرد.

وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ (24)

و او در ابلاغ پیام‌های غیبی به شما، بخل نمیورزد.

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ (25)

و این قرآن گفتار شیطان آن موجود رانده شده نیست.

فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ (26)

پس شما به کجا می‌روید؟

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ (27)

این قرآن جز تذکاری برای جهانیان نیست.

لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ (28)

ولی تنها کسانی از شما از آن بهره می‌برند که بخواهند بر عبادت و اطاعت خدا پایدار باشند.

وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (29)

و شما چیزی را اراده نمی‌کنید مگر این که خدا که پروردگار جهان هاست آن را اراده کند.