لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1)

විනිශ්චය දින මත දිව්රන්නෙමි.

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2)

(වැරදි කළ අයට) නින්දා කරනු ලබන (ඔහුගේ) හෘද සාක්ෂිය මතද මා දිව්රන්නෙමි.

أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ (3)

(මරණයට පත්ව දිරා පත් වී පස් බවට පත් වූ) ඔහුගේ ඇට කටු අපි එක්කාසු නොකරන්නෙමු යයි මිනිසා අදහස් කරමින් සිටින්නේද?

بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ (4)

නොඑසේය. ඔහුගේ ඇඟිළි තුඩු පවා (පෙර තිබූ ආකාරයටම) සකස් කිරීමට අපි බලසම්පන්න වන්නෙමු.

بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5)

එහෙත් මිනිසා දෙවියන් ඉදිරියේම වැරදි කිරීමට අදහස් කර-

يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6)

(සමච්චලයෙන් මෙන්) “විනිශ්චය දිනය කවදා එන්නේද?”යි විමසන්නේය.

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7)

එය (පැමිණෙන) අවස්ථාවේදී බැල්ම නිලංකාර වී-

وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8)

චන්ද්‍රයාගේ ආලෝකය මැකී-

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9)

(වෙන් වී තිඛෙණ) සූර්යයාද, චන්ද්‍රයාද එක්කාසු වී යනු ඇත.

يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10)

එදිනදී (බේරීමට) “කොහේ දුවන්නද?”යි මිනිසා විමසනු ඇත.

كَلَّا لَا وَزَرَ (11)

“කිසිසේත් කළ නොහැක. බේරීමට තැනක් නැත” (යයි කියනු ලැබේ).

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12)

(නබියේ!) එදිනදී ඔබගේ දෙවියන් වෙතම (සියල්ලන්ම) නැගී සිටිය යුතු වන්නේය.

يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13)

මිනිසා කළින් (ඉටු කර), යැවූ දැයද (ලොවෙහි) අත්හැර දමා පැමිණි දැයද, ගැන එදිනදී ඔහුට දැනුම් දෙනු ලැබේ.

بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14)

කිමෙක්ද? මිනිසාම තමන්ට විරුද්ධව සාක්ෂි වශයෙන් සිටිනු ඇත.

وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15)

එබැවින් ඔහු (තම වැරදිවලට) කොපමණ නිදහසට කරුණු ඉදිරිපත් කළා වුවද, (එය බාර ගනු නොලැබේ).

لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16)

(නබියේ! ජිබ්රීල් වහී මගින් සමුදීරණය කර පෙන්වනු ලබන ආයාවන් වැරදී යාවිදෝ යයි බිය වී ඔහු සමුදීරණය කර අවසන් වීමට පෙර) ඔබ ඉක්මන් වී එය සමුදීරණය කිරීමට ඔබගේ දිව නොසොළවනු.

إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17)

මන්දයත් එය එක්කාසු කර, (ඔබ) සමුදීරණය කරන ලෙසට සැලැස්වීම නියත වශයෙන් අප කෙරෙහි ඇති අනිවාර්යය යුතුකමක් වන්නේය.

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18)

එබැවින් (ජිබ්රීල් මගින්) එය අපි (ඔබට) සමුදීරණය කර පෙන්වුවහොත්, (ඔහු සමුදීරණය කර අවසන් වූ පසු) ඒ ආකාරයටම එය ඔබ අනුගමනය කර, සමුදීරණය කරනු.

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19)

පසුව එය විවරණය කර පැවසීමද අප කෙරෙහි ඇති අනිවාර්යය යුතුකමක් වන්නේය.

كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (20)

එහෙත් (මිනිසුනේ!) ඔබ (සෑම දැයකම) ඉක්මන් වීමටම කැමති වන්නෙහුය. (එබැවින්ම මෙලොව කැමති වී)-

وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (21)

පරලොව ඔබ අත්හැර දමන්නෙහුය.

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ (22)

එදිනදී සමහරෙකු (ගේ) මුහුණු ඉතාමත් සන්තෝෂයෙන් පිරි ඒවා බවට (පත් වී)

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (23)

තමන්ගේ දෙවියන් දෙස බලන්නන් වශයෙන්ම (දීප්තිමත්ව) තිඛෙණු ඇත.

وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (24)

වෙනත් සමහරෙකු(ගේ) මුහුණු නම්, එදිනදී (ශෝකයෙන්) මැළ වී ගිය ඒවා වශයෙන් තිඛෙණු ඇත.

تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (25)

(පාපයන්හි බරෙහි හේතුවෙන්) තමන්ගේ තුනටිය කැඩී යාවිදෝ යයි සිතා (බියට) පත් වී සිටිනු ඇත.

كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (26)

(කවුරුන් හෝ රෝගාතුර වී ඔහුගේ) පණ උගුරු දණ්ඞ අත් කර ගතහොත්-

وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (27)

(ඔහු සමීපයෙහි සිටින්නන්, ඔහුව සුවපත් කිරීමට) මතුරන්නේ කවරෙක්ද? (කොහේ නම් සිටින්නෙහිද?) යයි විමසන්නාහ.

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (28)

එහෙත් ඔහු නම්, නියත වශයෙන්ම මෙයයි (තමන්ගේ) වෙන්වීම යන්න (ස්ථීරව) දැන ගන්නේය.

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29)

(ඔහුගේ) කකුලේ (මස්පිඩු, අනිත්) කකුලේ මස්පිඩු සමග ගෙතෙනු ඇත.

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (30)

එදිනදී ඔහුගේ (කාරණාව අවසන් වී) ඔබ දෙවියන් දෙසට දක්කාගෙන යනු ලබන්නේය.

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (31)

(ඔහු නම්, අල්ලාහ්ගේ ආයාවන්) සත්‍යය කළේද නැත. සලාත් කළේද නැත.

وَلَٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (32)

එහෙත් (ඔහු ඒවා) බොරු කර තබා (සලාත්ද නොකර) ඈත් වී සිටියේය.

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (33)

පසුව උඞඟූ වී තම පවුලේ උදවිය සමග (තම නිවසට) ගියේය.

أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (34)

(මිනිසාණෙනි!) ඔබට විනාශයයි! පසුවත් විනාශයයි!

ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (35)

ඔබට විනාශය මත විනාශයයි!

أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى (36)

(කිසිම) ප්‍රශ්නයක් නොඅසා අත්හැර දමන්නෙමු යයි මිනිසා අදහස් කළෙහිද?

أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنَىٰ (37)

ඔහු (ගර්භයෙහි) ඇතුළු කරන ලද එක් ඉන්ද්‍රිය බිඳක් වශයෙන් තිබුනේ නැද්ද?

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (38)

පසුව (එය) ලේ කැටියක් බවට පත් කර (පසුව එය) නිර්මාණය කර පූරණ මිනිසෙකු බවට (දෙවියන්) පත් කර තැබුවේය.

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (39)

පිරිමි, ගැහැනු ජෝඩුද එයින් උත්පාදනය කරන්නේය.

أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (40)

(මේ සියල්ල කළ) ඔහු, මරණයට පත් වූවන්ව පණ දීමට බලසම්පන්නයෙකු නොවෙද?