يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ (1)

اى جامه به خود پيچيده

قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا (2)

شب را [به نماز] برخيز مگر اندكى

نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا (3)

نيمى از آن را، يا اندكى از نيمه بكاه- تا به ثلث رسد-

أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا (4)

يا بر آن بيفزاى- تا به دو ثلث رسد- و قرآن را شمرده و آرام- واضح و با درنگ- بخوان.

إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا (5)

ما بر تو سخنى سنگين و دشوار- يا گرانمايه- خواهيم افكند- يعنى اين قرآن را بر تو فروخواهيم آورد-.

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِيلًا (6)

همانا ساعتهاى شب- يا قيام و عبادت در شب- استوارتر و پابرجاتر و به گفتار درست‌تر است- از عبادت روز-.

إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا (7)

زيرا تو را در روز آمد و شد- كار و شغل- دراز و بسيار است- پس شب را ويژه عبادت و خلوت و مناجات كن-.

وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا (8)

و نام پروردگارت را ياد كن و از همه بريده شو و يكسره روى دل بدو آر،

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا (9)

خداوند خاور و باختر، هيچ خدايى جز او نيست، پس او را كارساز خويش گير.

وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلًا (10)

و بر آنچه مى‌گويند شكيبا باش و به شيوه‌اى نيكو از آنان كناره بگير.

وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا (11)

و مرا با آن دروغ انگاران كامران و توانگر- صناديد قريش- واگذار، و اندكى مهلتشان ده.

إِنَّ لَدَيْنَا أَنْكَالًا وَجَحِيمًا (12)

هر آينه نزد ما بندهاى گران و آتش افروخته است،

وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا (13)

و خوراكى گلوگير و عذابى دردناك،

يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَهِيلًا (14)

به روزى كه زمين و كوه‌ها به لرزه در آيد، و كوه‌ها توده‌اى ريگ روان گردد.

إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ رَسُولًا (15)

همانا به سوى شما پيامبرى فرستاديم كه بر [اعمال‌] شما گواه است همچنانكه به سوى فرعون پيامبرى فرستاديم.

فَعَصَىٰ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا (16)

اما فرعون آن پيامبر را نافرمانى كرد، پس او را بگرفتيم گرفتنى سخت.

فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْمًا يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا (17)

اگر [امروز] كافر باشيد، پس چگونه پروا مى‌كنيد از [عذاب‌] روزى كه كودكان را سپيد موى- پير- مى‌گرداند؟!

السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ ۚ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا (18)

آسمان در آن روز شكافته شود وعده او شدنى است.

إِنَّ هَٰذِهِ تَذْكِرَةٌ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا (19)

همانا اين آيتها يادآورى و پندى است، پس هر كه خواهد راهى به سوى پروردگار خويش فرا گيرد.

۞ إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَىٰ مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ ۚ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ۚ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۖ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ ۚ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضَىٰ ۙ وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ ۙ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ ۚ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا ۚ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (20)

همانا پروردگارت مى‌داند كه تو نزديك دو ثلث شب و نيم آن و ثلث آن را به نماز برمى‌خيزى و گروهى از آنان كه با تواند نيز [چنين مى‌كنند]، و خدا شب و روز را اندازه مى‌كند- به اندازه آن داناست و مى‌داند كه شما چه اندازه از شب را به نماز مى‌ايستيد- مى‌داند كه شمار آن نتوانيد داشت پس [به مِهر و بخشايش خود] بر شما بازگشت- آن را بر شما سبك ساخت- پس هر چه ميسر شود از قرآن بخوانيد، مى‌داند كه برخى از شما بيمار و برخى ديگر به جست‌وجوى فضل خدا- روزى- در سفرند و گروهى ديگر در راه خدا كارزار مى‌كنند، پس هر چه ميسر شود از آن بخوانيد، و نماز را برپا داريد و زكات بدهيد و خداى را وام دهيد وامى نيكو- در راه خدا انفاق كنيد- و هر كار نيكى كه براى خويشتن پيش فرستيد آن را نزد خداى بازيابيد- به پاداش آن مى‌رسيد-، كه آن بهتر و مزدش بزرگتر است، و از خداى آمرزش بخواهيد، كه خدا آمرزگار و مهربان است.