إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (1)

ما نوح را به‌راستی سوی قومش فرستادیم که: «قومت را پیش از آنکه عذابی دردناک به آنان در رسد، هشدار ده.»

قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ (2)

(نوح) گفت: «ای قوم من! همواره من برای شما بیم‌دهنده‌ای روشنگرم‌؛»

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ (3)

«که خدا را بپرستید و از او پروا بدارید و مرا فرمان ببرید.»

يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ ۖ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (4)

«تا برخی از از گناهانتان را بر شما بپوشاند. و شما را سوی اجلی نامبرده ]:ناگزیر و ناگریز[ به تأخیر اندازد. اگر می‌دانستید، چون وقت مقرّر خدا در رسد، هرگز تأخیر نخواهد داشت.»

قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا (5)

(نوح) گفت: «پروردگارم! من قوم خود را همواره شب و روز (پیاپی) دعوت کردم.»

فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا (6)

«پس دعوت من جز بر گریزشان نیفزود.»

وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا (7)

«و من بی‌قرار، هربار که آنان را دعوت کردم تا برایشان (گناهانشان را) ‌بپوشانی، انگشتانشان را در گوش‌هایشان نهادند و لباس‌هاشان را بر (سرها)شان کشیدند و (بر کفرشان) اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند.»

ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا (8)

سپس آشکارا آنان را دعوت کردم.»

ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا (9)

«سپس به‌درستی برایشان اعلان کردم و در نهان و پنهان برایشان همی اندرز دادم.»

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا (10)

« پس گفتم: “از پروردگارتان پوشش بخواهید که او به‌راستی بسی پوشاننده بوده است.”»

يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا (11)

«تا (خدا باران و برفِ) آسمان را بر (سروسامان)تان بسی ریزان بفرستد»

وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا (12)

«و شما را به اموال و پسرانی، امداد نماید و برایتان باغ‌هایی (با درختان سردر هم) قرار دهد و برایتان نهرها نهد.»

مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13)

«شما را چه (بیماری) است که هیچ امیدی به وقار و شکوهی برای خدا ندارید؟»

وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14)

«و حال آنکه (خدا) شما را به‌راستی گوناگون آفریده است.»

أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15)

مگر ندیدید [:ندانستید] (که) چگونه خدا هفت آسمان را طبقاتی بر روی هم آفریده است‌؟»

وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16)

«و ماه را در میانشان روشنایی‌بخش گردانید و خورشید را چراغی (بسی روشن) قرار داد.»

وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17)

«و خدا شما را از زمین رویانید روییدنی (ممتاز).»

ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18)

«سپس شما را در آن بازمی‌گرداند و بیرون می‌آورد، برون آوردنی.»

وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19)

«و خدا زمین را برای شما فرشی (گسترده) ساخت.»

لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20)

«تا از راه‌های فراخ و پست و بلند آن راهوار راه یابید.»

قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21)

نوح گفت: «پروردگارم! آنان مرا نافرمانی کردند و کسی را پیروی نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وی نیفزود.»

وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22)

«و دست به نیرنگی بس بزرگ زدند؛»

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23)

«و گفتند: “زنهار! خدایان خود را رها مکنید و نه هرگز ودّ را و نه سواع و نه یغوث و یعوق و نسر را.”»

وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24)

«و بسیاری را همواره گمراه کرده‌اند و جز بر گمراهی ستمکاران میفزای.»

مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا (25)

از (اثر) گناهانشان غرق گشتند ، پس (همان جا) داخل آتش شدند، پس برای خودشان از غیر خدا یارانی نیافتند.

وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا (26)

و نوح گفت: «پروردگارم! هیچ کس از کافران را بر روی زمین باقی مگذار.»

إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (27)

«بی‌گمان اگر تو آنان را رها کنی، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز فاجرِ بسی کافر نسلی به وجود نیاورند.»

رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (28)

«پروردگارم! برای من و پدر و مادرم و برای هر که در سرایم به حالت ایمان درآمد و برای (کل) مردان و زنان باایمان بپوشان و جز بر هلاکت ستمکاران میفزای.»