إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (1)

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم [و فرمودیم] که: «قوم خود را پیش از آن که عذابی دردناک به سراغشان بیاید، هشدار بده!»

قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ (2)

[نوح] گفت: «ای قوم من! من برای شما هشداردهنده‌ای آشکارم.

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ (3)

خدا را بپرستید و از [نافرمانی] او بپرهیزید و مرا اطاعت کنید.

يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ ۖ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (4)

تا خداوند بخشی از گناهانتان را ببخشد و عمر شما را تا زمانی معین به عقب اندازد، [و شما را از مرگ‌های قهرآمیز دور دارد،] اگر می‌دانستید، [توجّه می‌کردید که] هنگامی که اجل خدایی فرارسد، تأخیر نخواهد داشت.»

قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا (5)

[نوح] گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز دعوت کردم.

فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا (6)

ولی دعوت من جز بر گریز آنان [از حقّ] نیافزود.

وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا (7)

و البتّه هرگاه که آنان را فراخواندم تا [ایمان بیاورند و] تو آنان را بیامرزی، انگشتانشان را در گوش‌هایشان نهادند و لباس‌هایشان را بر سر کشیدند و [بر سرکشی خود] پافشاری کردند و سخت تکبّر ورزیدند.

ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا (8)

آن‌گاه من آنان را با صدای بلند دعوت کردم.

ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا (9)

سپس گاهی آشکارا و گاهی در نهان [با آنان سخن] گفتم.

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا (10)

پس گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است.

يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا (11)

[اگر آمرزش بخواهید، بارانِ] آسمان را بر شما ریزش‌کنان می‌فرستد.

وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا (12)

و شما را با دارایی‌ها و فرزندان یاری می‌کند و برای شما باغ‌هایی قرار می‌دهد و برای شما نهرهایی جاری می‌سازد.

مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13)

شما را چه شده که از عظمت خداوند نمی‌ترسید؟

وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14)

در حالی که او شما را در مراحل گوناگون آفریده است.

أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15)

آیا نمی‌بینید که خداوند چگونه هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید؟

وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16)

و میان آنها ماه را تابان ساخت و خورشید را چراغی درخشان قرار داد؟

وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17)

و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویاند.

ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18)

سپس شما را در همان زمین بازمی‌گرداند و شما را بیرون می‌آورد.

وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19)

و خداوند، زمین را برای شما بستری گسترده قرار داده است.

لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20)

تا در راه‌های گشاده‌ی آن رفت و آمد کنید.»

قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21)

نوح گفت: «پروردگارا! مردم مرا نافرمانی کردند و از کسی پیروی کردند که مال و فرزندش جز بر زیانش نیافزود.

وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22)

و نیرنگی بس بزرگ به کار بستند.

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23)

و [اشراف قوم] گفتند: «معبودهایتان را رها نکنید و دست از [بت‌های] ودّ و سواع و یغوث و یعوق و نسر برندارید.»

وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24)

«و بی‌گمان بسیاری را گمراه کردند، پس [پروردگارا!] ستمکاران را جز گمراهی میافزا!»

مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا (25)

آنان به سبب گناهانشان غرق گشتند و بی‌درنگ در آتشی [سوزان در برزخ] داخل شدند، پس برای خود، جز خدا یاوری نیافتند.

وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا (26)

و نوح گفت: «پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر زمین باقی مگذار!

إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (27)

که اگر آنان را باقی گذاری، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز فرزندانی بدکار و ناسپاس نیاورند.

رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (28)

پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر کس را که با ایمان به خانه‌ام وارد شود و همه‌ی مردان و زنان باایمان را بیامرز! و ستمکاران را جز نابودی نیافزا!»