الْحَاقَّةُ (1)

آن حقیقت ثابت!

مَا الْحَاقَّةُ (2)

چیست آن حقیقت؟

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ (3)

و چه چیز تو را آگاه ساخت که آن حقیقت چیست؟

كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ (4)

آن، قیامتِ در هم کوبنده است که قوم ثمود و عاد آن درهم کوبنده را دروغ شمردند.

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ (5)

امّا ثمودیان با آن صاعقه طغیانگر به هلاکت رسیدند.

وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ (6)

و امّا عادیان با تندبادی سرد و سرکش نابود شدند.

سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ (7)

خدا آن را هفت شب و هشت روزِ پیاپی بر آنان مسلّط کرد، در آن مدّت آن مردم را بر زمین افتاده می‌بینی که گویی تنه‌های نخل‌هایی فرو افتاده و میان تهی‌اند.

فَهَلْ تَرَىٰ لَهُمْ مِنْ بَاقِيَةٍ (8)

اینک آیا از آنان کسی را بر جای مانده می‌بینی؟

وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ (9)

فرعون و کسانی که پیش از او بودند و پیامبران را تکذیب کردند و نیز قوم لوط، مردم آن شهرهای زیر و رو شده راه پرستش را به خطا پیمودند.

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً (10)

و فرستاده پروردگارشان را نافرمانی کردند و خدا هم آنان را به کیفری سخت گرفت.

إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ (11)

به راستی ما ـ آن گاه که در عصر نوح آب طغیان کرد ـ پیشینیان شما را بر آن کشتی سوار کردیم،

لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (12)

تا آن را برای شما مایه تذکر و عبرتی قرار دهیم و گوش‌هایی که شنوایند آن را در دل‌ها جای دهند. تفسیر

فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ (13)

پس آن گاه که برای زنده شدن مردگان، تنها یک بار در صور دمیده شود،

وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً (14)

و زمین و کوه‌ها از جای برداشته و یکباره خرد و ذرّه ذرّه شوند،

فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (15)

آن روز است که رستاخیز به وقوع خواهد پیوست.

وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ (16)

و آسمان از هم می‌شکافد و آن روز است که آسمان سست خواهد بود.

وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (17)

و فرشتگان در اطراف آن مستقرند و عرش پروردگارت را در آن روز هشت تن بر فراز آنان حمل می‌کنند. تفسیر

يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنْكُمْ خَافِيَةٌ (18)

در آن روز شما با عقاید و اعمالتان بر خدا عرضه می‌شوید، آن روز هیچ نهانی از باورها و رفتارهای شما، پوشیده نمی‌ماند.

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ (19)

[و کارنامه اعمالتان به شما داده می‌شود،] امّا کسی که کارنامه اش به دست راستش داده شود، می‌گوید: ای فرشتگان، کارنامه مرا بگیرید و بخوانید;

إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ (20)

من در دنیا باور داشتم که با حساب اعمال خود رو به رو می‌شوم (از این رو ایمان آوردم و کار شایسته انجام دادم).

فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ (21)

پس او در یک زندگی دلخواه و موردپسند خواهد بود;

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (22)

در بهشتی بلندمرتبه،

قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ (23)

که میوه‌های رسیده اش نزدیک و در دسترس است.

كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ (24)

به بهشتیان گفته می‌شود: بخورید و بیاشامید که بر شما گواراست. اینها پاداش ایمان و کارهای شایسته شماست که در آن دورانی که سپری شد برای خود پیش فرستادید.

وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ (25)

و امّا کسی که کارنامه اش به دست چپش داده شود، می‌گوید: ای کاش کارنامه‌ام به من داده نمی‌شد،

وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ (26)

و نمی‌دانستم که حسابم چیست.

يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ (27)

ای کاش آن مرگِ نخستین نابودم کرده بود،

مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ (28)

دریغا! ثروتم به من سودی نبخشید و گزندی را دور نساخت.

هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ (29)

و قدرتم از دستم رفت.

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30)

آن گاه خدا به فرشتگان می‌گوید: بگیرید او را و در غُل کشید.

ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ (31)

سپس وی را به آتش دوزخ درافکنید.

ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (32)

آن گاه او را در زنجیری که درازیِ آن هفتاد ذراع است در بند کشید.

إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33)

چرا که او به خداوند بزرگ ایمان نمی‌آورْد،

وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (34)

و کسی را به اطعام بینوا تشویق نمی‌کرد.

فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ (35)

پس امروز در این جا برای او هیچ دوستِ دلسوزی نیست تا از وی شفاعت کند.

وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ (36)

و طعامی جز از چرکاب دوزخیان نخواهد داشت، زیرا به ادای حق بینوایان همت نمی‌گماشت. تفسیر

لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ (37)

آن طعام را جز گنه پیشگان نخواهند خورد.

فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ (38)

سوگند یاد می‌کنم به آنچه می‌بینید،

وَمَا لَا تُبْصِرُونَ (39)

و آنچه نمی‌بینید،

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (40)

که این قرآن سخن فرستاده‌ای بزرگوار است.

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ (41)

و سخن شاعری نیست [که برخاسته از خیال باشد]، ولی اندکی از شما ایمان می‌آورید.

وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ (42)

و سخن یک کاهن نیز نیست که جنّیان آن را القا کرده باشند، ولی اندکی از شما متذکّر می‌شوید و پند می‌پذیرید.

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (43)

این قرآن از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است و ساخته پیامبر نیست.

وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ (44)

و اگر او بعضی از سخنان را بر ما بسته بود، تفسیر

لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45)

قطعاً ما دست راستش را می‌گرفتیم،

ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ (46)

سپس رگ جگرش را می‌بریدیم و نابودش می‌ساختیم.

فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (47)

و هیچ کدامتان نمی‌توانستید او را از ما پنهان سازید و از کیفر ما رهایی بخشد. تفسیر

وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ (48)

به راستی این قرآن ارزش تقوا و معارف الهی را برای تقواپیشگان یادآوری می‌کند.

وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ (49)

و ما به خوبی می‌دانیم که برخی از شما آن را دروغ می‌انگارید. تفسیر

وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (50)

و قطعاً آن برای کافران در روز رستاخیز مایه حسرت خواهد بود.

وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51)

همانا این قرآن سخنی است راست و درست که هیچ شک و تردیدی در آن نیست.

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52)

پس نام پروردگارت را که بزرگ است به پاکی و پیراستگی از هر عیب و نقصی یاد کن.