يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (1)

آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است خدا را تسبیح می‌گویند و او را به پاکی و پیراستگی از هر عیب و نقصی یاد می‌کنند. فرمانروایی جهان هستی از آنِ اوست و ستایش نیز همه از آنِ اوست و او بر هر کاری تواناست.

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنْكُمْ كَافِرٌ وَمِنْكُمْ مُؤْمِنٌ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (2)

اوست آن که شما را آفرید، پس شما دو گروه شدید، گروهی از شما کافر و گروهی از شما مؤمنند، و خدا به آنچه انجام می‌دهید بیناست.

خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ (3)

آسمان‌ها و زمین را به حق (برای هدفی پایدار) آفرید و به شما صورت بخشید و اندام و قوای شما را متناسب با هدف آفرینش نیکو بیاراست، و بازگشت همگان به سوی اوست.

يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (4)

از آنچه در آسمان‌ها و زمین است (از جمله اجزای پراکنده مردگان) با خبر است، و آنچه را پنهان می‌دارید و آنچه را آشکار می‌سازید همه را می‌داند، و خدا به رازهای نهفته در سینه‌ها به خوبی داناست.

أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (5)

آیا خبر کسانی که پیش از این کفر ورزیدند و وزر و وبال کارشان را در همین جهان چشیدند به شما مشرکان، نرسیده است؟ آنان در آخرت نیز عذابی دردناک خواهند داشت.

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُ كَانَتْ تَأْتِيهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ يَهْدُونَنَا فَكَفَرُوا وَتَوَلَّوْا ۚ وَاسْتَغْنَى اللَّهُ ۚ وَاللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ (6)

این فرجام شوم بدان سبب بود که پیامبرانشان با دلیل‌هایی روشن به سویشان می‌آمدند ولی آنان می‌گفتند: آیا آدمیانی که هیچ امتیازی بر ما ندارند ما را هدایت می‌کنند؟ پس کافر شدند و روی برتافتند و گمان کردند که خدا به وجودشان نیازمند است و آنان را هلاک نمی‌کند، در صورتی که خدا از آنان بی نیاز بود، و خدا از همه چیز بی نیاز است و بر کارهایش که همه زیباست ستایش می‌شود.

زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ لَنْ يُبْعَثُوا ۚ قُلْ بَلَىٰ وَرَبِّي لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ ۚ وَذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (7)

کسانی که کافر شدند، پنداشتند که هرگز از گورها برانگیخته نمی‌شوند. بگو: چرا، به پروردگارم سوگند که قطعاً برانگیخته خواهید شد، سپس شما را به حقیقت و پی آمدهای ناگوار آنچه کرده‌اید آگاه خواهند ساخت، و این بر خدا آسان است.

فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنَا ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (8)

پس به خدا و فرستاده اش محمّد و به قرآنِ روشنی بخش که ما آن را فرو فرستاده‌ایم ایمان بیاورید، و خدا به آنچه می‌کنید آگاه است و شما را به آن سزا می‌دهد.

يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ۖ ذَٰلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ ۗ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (9)

در روزی برانگیخته می‌شوید که خدا شما را در آن روز که روزِ جمع شدن همگان است، برای داوری گرد می‌آورد. آن روز روزِ آشکار شدن زیان‌ها و نیرنگ‌هایی است که مردمان به یکدیگر زده‌اند. و هر کس به خدا ایمان بیاورد و کاری شایسته کند، خدا بدی‌های او را از او می‌زداید و او را به بوستان‌های پردرخت که نهرها از زیر آنها روان است درمی آورَد، در حالی که برای همیشه در آن جاودانه‌اند. این است سعادت بزرگ.

وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِينَ فِيهَا ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (10)

و کسانی که کافر شدند و آیات ما را دروغ انگاشتند اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود، و آن بد بازگشتگاهی است.

مَا أَصَابَ مِنْ مُصِيبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ ۚ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (11)

هیچ گزندی جز به اذن خدا به کسی نمی‌رسد; و هر کس به خدا ایمان بیاورد، خدا دل او را به درک ربوبیت عام الهی راه می‌نماید، و خدا به هر چیزی به خوبی داناست.

وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ ۚ فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَإِنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (12)

و خدا را فرمان برید و به آیینی که برای شما مقرّر کرده است پای بند باشید و به دستورات پیامبر گردن نهید; پس اگر روی برتافتید، پیامبر شما را به انجام فرمان الهی و دستورات خود وادار نخواهد کرد، چرا که برعهده فرستاده ما جز ابلاغ آشکار پیام چیزی نیست.

اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (13)

خداست که معبودی شایسته پرستش جز او نیست; پس غیر او را فرمان نبرید که فرمانبرداری خود نوعی پرستش است، و مؤمنان باید در امور خود تنها بر خدا توکل کنند.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَأَوْلَادِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ ۚ وَإِنْ تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (14)

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، قطعاً برخی از همسران و فرزندان شما دشمن شما هستند و می‌خواهند شما را از پای بندی به ایمان و کارهای شایسته بازدارند; از آنان برحذر باشید. و اگر از خطایشان درگذرید و بدون هیچ سرزنشی از آنان چشم پوشی کنید و آنان را ببخشایید، خدا شما را می‌آمرزد و از رحمت خود برخوردار می‌سازد، چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است.

إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ ۚ وَاللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ (15)

جز این نیست که اموال و فرزندان شما وسیله آزمایش شما هستند، پس مبادا آنها شما را به خود مشغول کنند و از طاعت خدا بازدارند که پاداش بزرگ تنها نزد خداست.

فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِيعُوا وَأَنْفِقُوا خَيْرًا لِأَنْفُسِكُمْ ۗ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (16)

پس تا می‌توانید از خدا پروا کنید و سخنش را بشنوید و او را فرمان برید و از اموالتان انفاق کرده و خیری برای خود پیش فرستید. و هر کس از بخل و آز نفس خود مصون بماند و از بخشش اموال خود به دیگران دلتنگ نشود، آنانند سعادتمندان.

إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۚ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ (17)

اگر با انفاق خود، به خدا وامی نیکو دهید، خدا هنگام پرداخت آن، آن را دوچندان به شما بازمی گرداند و شما را می‌آمرزد، و خدا بسیار سپاسگزار و بردبار است.

عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (18)

او دانای نهان و آشکار و شکست ناپذیر و حکیم است.