تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ (1)

بريده باد هر دو دست ابو لهب و مرگ بر او

مَا أَغْنَىٰ عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ (2)

مال و دست آوردش او را بى‌نياز نكرد

سَيَصْلَىٰ نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ (3)

زودا كه وارد آتشى شعله‌ور شود

وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (4)

و همسر او [نيز]، كه باركش هيزم است

فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (5)

به گردنش ريسمانى از ليف خرما است