لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ (1)

از آن روی که خداوند قریش را با کوچ نمودن مأنوس ساخت،

إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ (2)

آنان را با کوچ زمستانی و تابستانی مأنوس ساخت تا با امنیّت سفر کنند و معیشت خود را فراهم آورند،

فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَٰذَا الْبَيْتِ (3)

به شکرانه اش باید خداوندگار این خانه (کعبه) را بپرستند;

الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ (4)

همان کسی که آنان را در سرزمینی که اسباب معیشت فراهم نبود، از گرسنگی رهایی بخشید و طعامشان داد، و آنان را از ترس و دلهره ایمن ساخت.