لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ (1)

تا قریش را الفت دهد،

إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ (2)

الفت آنان در سفرهای [بازرگانی] زمستانی و تابستانی [تا در آرامش و امنیت، معاششان را تأمین کنند].

فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَٰذَا الْبَيْتِ (3)

پس [به شکرانه‌ی این نعمت،] پروردگار این خانه را بپرستند.

الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ (4)

همان که آنان را از گرسنگی [و قحطی رهانید و] غذا داد و از ترس، ایمنی‌شان بخشید.