وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (1)

Ҳар бир обрў тўкувчи ва айбловчига «вайл» бўлсин.

الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ (2)

У мол жамлади ва уни санаб турди.

يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ (3)

У, албатта, уни абадий қолдирур, деб ҳисоблар.

كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ (4)

Йўқ! Албатта у «ҳутома»га хор-зор этиб ташланар.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ (5)

«Ҳутома» қандоқ нарса эканини сенга нима билдирар?

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (6)

У Аллоҳнинг шиддатли, ўчмас оловидир.

الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ (7)

Қалбгача етиб борадир.

إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ (8)

Албатта, у уларни устидан қоплангандир.

فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (9)

Узун-узун устунларга боғлангандирлар.