وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (1)

وای بر هر عیبجوی غیبت کننده‌ای،

الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ (2)

که مالی فراهم آورده و آن را پی در پی شمرده است;

يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ (3)

چون می‌پندارد که ثروتش مرگ را از او دور کرده و جاودانه اش ساخته است.

كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ (4)

چنین نیست، مرگ او فرا خواهد رسید و قطعاً در آن آتش شکننده افکنده خواهد شد.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ (5)

و چه چیزی تو را آگاه کرده است که آن آتش شکننده چیست؟

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (6)

آتشِ برافروخته خداست،

الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ (7)

که بر دل‌ها چیره می‌شود و جان آدمیان را می‌سوزاند.

إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ (8)

آن آتش بر آنان در بسته خواهد بود و راه خلاصی از آن نخواهند داشت.

فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (9)

این در حالی است که آنان در ستون‌هایی بسیار دراز به بند کشیده شده‌اند.