وَالْعَصْرِ (1)

سوگند به روزگار

إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ (2)

كه بى‌گمان انسان در زيانكارى است‌

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ (3)

مگر كسانى كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند و همديگر را به حق سفارش كرده‌اند، و همديگر را به شكيبايى سفارش كرده‌اند