وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا (1)

Andolsun soluya soluya koşanlara.

فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا (2)

Tırnaklarıyle bastıkça taştan kıvılcım saçanlara.

Sabah çağı, düşmanı basanlara.

Derken her yanı toza, dumana boğanlara.

Derken düşman topluluğunun ta ortasına dalanlara.

Şüphe yok ki insan, Rabbine karşı pek inatçıdır, pek nankördür.

Ve şüphe yok ki o, buna tanıktır.

Ve şüphe yok ki insan, hayrına yarıyan malamülke karşı da pek düşkündür, pek nekestir.

Fakat bilmez mi ki kabirlerdekiler, dışarı çıkınca.

Ve gönüllerdekiler, meydana vurulup bilinince.

Şüphe yok ki Rabbin, o gün, onların her şeyini bilir elbette.