وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا (1)

سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالی که نفس‌زنان به پیش می‌رفتند،

فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا (2)

و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهایشان با سنگهای بیابان)،

فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا (3)

و سوگند به هجوم آوران سپیده دم‌

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا (4)

که گرد و غبار به هر سو پراکندند،

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا (5)

و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند،

إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (6)

که انسان در برابر نعمتهای پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است؛

وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ (7)

و او خود (نیز) بر این معنی گواه است!

وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ (8)

و او علاقه شدید به مال دارد!

۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ (9)

آیا نمی‌داند در آن روز که تمام کسانی که در قبرها هستند برانگیخته می‌شوند،

وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ (10)

و آنچه در درون سینه‌هاست آشکار می‌گردد،

إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ (11)

در آن روز پروردگارشان از آنها کاملاً باخبر است!