اللغة العربية

وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا (1)

Tako mi onih koji dahćući jure,

فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا (2)

pa varnice vrcaju,

فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا (3)

i zorom napadaju,

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا (4)

i dižu tada prašinu

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا (5)

pa u njoj u gomilu upadaju –

إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (6)

čovjek je, zaista, Gospodaru svome nezahvalan

وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ (7)

i sam je on toga, doista, svjestan,

وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ (8)

i on je, zato što voli bogatstvo – radiša.

۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ (9)

A zar on ne zna da će, kada budu oživljeni oni koji su u grobovima

وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ (10)

i kada iziđe na vidjelo ono što je u srcima,

إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ (11)

Gospodar njihov toga Dana, sigurno, sve znati o njima?