إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا (1)

آن گاه که زمین به آن لرزش شدید و هولناکش بلرزد،

وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا (2)

و زمین مردگان را که بار گرانی برآنند، از دل خود بیرون افکند،

و آدمی شگفت زده گوید: زمین را چه شده که این گونه به لرزه درآمده است؟

آن روز زمین خبرهای خود را بازگوید و بر اعمال انسان‌ها گواهی دهد;

بدان سبب که پروردگارت به آن وحی کرده است که چنین کند.

آن روز مردم از جایگاه خود در صحنه قیامت پراکنده و به سوی بهشت یا دوزخ روانه می‌شوند تا سزای کارهایشان به آنان نشان داده شود.

پس هر که هموزن ذرّه‌ای نیکی کند، آن را خواهد دید.

و هر که هموزن ذرّه‌ای بدی کند، آن را خواهد دید.