إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ (1)

ما آن [= قرآن‌] را در شب قدر نازل کردیم!

وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ (2)

و تو چه می‌دانی شب قدر چیست؟!

لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ (3)

شب قدر بهتر از هزار ماه است!

تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ (4)

فرشتگان و «روح» در آن شب به اذن پروردگارشان برای (تقدیر) هر کاری نازل می‌شوند.

سَلَامٌ هِيَ حَتَّىٰ مَطْلَعِ الْفَجْرِ (5)

شبی است سرشار از سلامت (و برکت و رحمت) تا طلوع سپیده!