وَالْفَجْرِ (1)

Tako mi zore,

وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2)

i deset noći

وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3)

i parnog i neparnog,

وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4)

i noći kada nastaje,

هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ (5)

zar to pametnom zakletva nije?

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6)

Zar ne znaš šta je Gospodar tvoj s narodom Ad uradio,

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7)

s Iremom, posjednicima stubova,

الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8)

kojima slični nisu stvoreni,

وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9)

i sa Semudom, koji su stijene u dolini klesali,

وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10)

a i s faraonom, koji je vojsku imao,

الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11)

koji su na Zemlji obijesni bili,

فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12)

i smutnje na njoj umnožili,

فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13)

pa je Gospodar tvoj bič patnje na njih spustio,

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14)

a Gospodar tvoj je, zaista, u zasjedi.

فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15)

A čovjek, kada ga Gospodar njegov iskuša pa mu počast ukaže i blagodatima ga obaspe, rekne: "Gospodar moj mene je počastvovao!"

وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16)

A kad ga iskuša i opskrbu njegovu oskudnom učini, onda rekne: "Gospodar moj me je ponizio.”

كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17)

A nije tako! Vi pažnju siročetu ne ukazujete,

وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18)

i da se puki siromah nahrani - jedan drugoga ne podstičete,

وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا (19)

a nasljedstvo pohlepno jedete

وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20)

i imetak pretjerano volite.

كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21)

Uistinu, kada Zemlja bude u komadiće zdrobljena,

وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22)

i kada dođe Gospodar tvoj, a meleci budu sve red do reda,

وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23)

i kada taj dan Džehennem bude primaknut, tada će se čovjek sjetiti - a rašta mu je sjećanje?!

يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24)

i reći će: "Kamo sreće da sam se za ovaj život pripremio!"

فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25)

A Dan taj niko neće kao On kažnjavati,

وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26)

i niko neće kao On u okove okivati.

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27)

A ti, o dušo smirena,

ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً (28)

vrati se Gospodaru svome zadovoljna, a i da zbog tebe zadovoljstvo bude,

فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29)

pa uđi među robove Moje

وَادْخُلِي جَنَّتِي (30)

i uđi u Džennet Moj!