وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا (1)

Pasha ata që me forcë rrëmbejnë,

وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا (2)

Dhe pasha ata që ngadalë pranojnë,

وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا (3)

Edhe ata që shpejt notojnë,

فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا (4)

Edhe ata që fort konkurojnë,

فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا (5)

Dhe pasha ata që të gjitha çështjet i rregullojnë,

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ (6)

Atë ditë kur dridhja të ushtojë

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ (7)

Edhe tjetra të pasojë

قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ (8)

Atë ditë zemrat do të jenë të shqetësuara,

أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ (9)

Shikimet të frikësuara,

يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ (10)

Thonë: “A thua, njëmend, duhet të bëhemi prapë kështu si jemi?

أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً (11)

E kur të bëhemi eshtra të kalbura?”

قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ (12)

Thonë: “E ajo është përsëritje shkatrrimtare”.

فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ (13)

Ajo do të jetë vetëm një bërtimë.

فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ (14)

Dhe ja, ata – të gjithë, do të vinë.

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ (15)

A të ka ardhur rrëfimi për Musaun!

إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (16)

Kur Zoti i tij e thirri në luginën e shenjtë Tuva.

اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (17)

Shko te Faraoni se ai, njëmend, e ka tepruar

فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ (18)

Dhe thuaj: “A do të pastrohesh

وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ (19)

Dhe të të drejtojë te Zoti yt. Edhe t’i frikësohesh?”

فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ (20)

Dhe apstaj i tregoi mrekullinë më të madhe,

فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ (21)

Por ai përgënjeshtroi dhe nuk e dëgjoi,

ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ (22)

Pastaj ia ktheu shpinën dhe iku.

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ (23)

I mblodhi (magjistarët), i thirri

فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ (24)

Dhe u tha: “Unë jam zoti juaj më i madhi”!

فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ (25)

Dhe All-llahu e përfshiu me dënim edhe për këtë, edhe të parat,

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ (26)

Në këtë ka mësim për ata që frikësohet.

أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (27)

A është më rëndë t’ju krijojë juve apo qiellin që e ka ngritur?

رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا (28)

Ngriti kupën e tij dhe e përsosi.

وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (29)

Natën ia bëri të errët dhe nxori ditën.

وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا (30)

E pastaj e rrafshoi tokën.

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا (31)

Prej saj nxorri ujë dhe kullosat e saj.

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا (32)

Kurse malet i përforcoi,

مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (33)

Për t’u kënaqur ju edhe kafshët tuaja.

فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ (34)

Por kur t’u vijë fatkeqësia më e madhe,

يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ (35)

Dita kur njeriu do t’i kujtohet çka ka punuar,

وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ (36)

Dhe kur t’i shfaqet, atij që sheh, xhehennemi (Xhehim),

فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ (37)

Edhe atij që e ka tepruar.

وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (38)

E ka zgjedhur dhe këtë botë më shumë e ka dashur.

فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (39)

Pa dyshim xhehennemi do të jetë strehimore.

وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ (40)

Ndërsa ai që është frikësuar të dalë para Zotit të vet dhe e ka përmbajtur veten nga lakmia,

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (41)

Me siguri xhennetin do ta ketë strehimore.

يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا (42)

Të pyesin për Ditën e Kijametit: “Kur do të bëhet”?

فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا (43)

Ti nuk di çka të flasësh për të,

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا (44)

përfundimi i tij është te Zoti yt.

إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا (45)

Pa dyshim ti do ta qortosh vetëm atë i cili frikësohet atij.

كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (46)

Atë ditë kur ta përjetojnë atë do t’u duket sikur kanë jetuar vetëm një mbrëmje ose vetëm një mëngjes.