سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ (1)

(නබියේ! ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට) හමු විය හැකි දඬුවම ගැන කෙනෙකු (ඔබ වෙතින් එය කවදා එන්නේදැයි සමච්චලයෙන් මෙන්) විමසන්නේය.

لِلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ (2)

ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට (එය හමුවන අවස්ථාවේදී) එය වැළැක්විය හැකි අය කිසිවෙකුත් නැත.

مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ (3)

උසස් මාර්ගයන්ගෙන් යුත් අල්ලාහ් විසින්-

تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (4)

(එය හමු වන) වසර පණස්දහසකට සමාන එක් දිනකදී මලායිකාවරුන්ද, (ජිබ්රීල් වන පරිශුද්ධ වූ) ආත්මයද ඔහු වෙත නැග ගන්නාහ.

فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا (5)

(නබියේ!) ඔබ අලංකාරවත් ශාන්තියෙන් යුතුව ඉවසා සිටිනු.

إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا (6)

(එහෙත්) නියත වශයෙන්ම ඔවුන් එය ඉතාමත් ඈතින් යයි අදහස් කරන්නාහ.

وَنَرَاهُ قَرِيبًا (7)

අපි නම්, එය ඉතාමත් සමීපයෙන්ම දකින්නෙමු.

يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ (8)

එදිනදී අහස අධික ලෙස රත් වූ තඹ මෙන් (රත් පැහැය) බවට පත් වන්නේය.

وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ (9)

කඳු පුළුන් මෙන් පාවී යනු ඇත.

وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا (10)

(එසේම) එක් මිතුරෙකු තවත් මිතුරෙකුගෙන් සුවදුක් විමසන්නේ නැත.

يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11)

(ඔවුන්) කෙනෙකු තවත් කෙනෙකුව මුණ ගැහෙන්නට සිදු වුනා වුවද (කම් නැත!) වැරදිකරුවන් එදිනයේ දඬුවමට වන්දි වශයෙන් තමන්ගේ දරුවන්වද-

وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12)

තමන්ගේ භාර්යයාවන්වද, තමන්ගේ සහෝදරයාවද-

وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13)

තමන් ආධාර උපකාර කරමින් සිටි තමන්ගේ ඥාතීන්වද-

وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ (14)

තවද භූමියෙහි ඇති සියල්ලම දී හෝ බේරෙන්නට කැමති වනු ඇත.

كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (15)

(එහෙත් එය) සිදු වන්නට හැකි දැයක් නොව. (මන්දයත්) නියත වශයෙන්ම එය (වටකර ගත හැකි) නිරයෙහි ගින්න-

نَزَّاعَةً لِلشَّوَىٰ (16)

එය, හම පුළුස්සා (මොලය උණු කරමින් දිය කර) දමනු ඇත.

تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (17)

එය, පිටුපස හරවා ප්‍රතික්ෂේප කළ අය (සියල්ලන්)ව ආරාධනා කරන්නේය.

وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (18)

(වස්තුව) එක්කාසු කර (වියදම් නොකර) ආරක්ෂා කර තැබූ අයවද (තමන් වෙත ආරාධනා කරන්නේය).

۞ إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19)

ඇත්තෙන්ම මිනිසා කළබලකාරයෙකු වශයෙන්ම උත්පාදනය කරනු ලැබ ඇත්තේය.

إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20)

මන්දයත් ඔහුව එක් විපතක් අත් වුවහොත් (තිගැස්සී) වෙව්ලන්නේය.

وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (21)

ඔහුව යම්කිසි හොඳක් ළඟා වුවහොත් නම්, එය (අන් අයට ඛෙදා නොදී) වළක්වා ගන්නේය.

إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22)

එහෙත් සලාත් කරන්නන්ව හැර.

الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (23)

ඔවුන් තමන්ගේ සලාතයන් නොකඩවා සලාත් කරමින් සිටින්නාහ.

وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ (24)

ඔවුන්ගේ වස්තුවෙන් (දුප්පතුන්ට) නියමිත පංගුවක් ඇත.

لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (25)

ඉල්ලන්නන්ටද, (ලැජ්ජාවෙන්) නොඉල්ලන්නන්ටද (ඇත).

وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (26)

ඵලවිපාක දෙන දිනයද ඔවුන් සත්‍යය කර තබන්නාහ.

وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (27)

(මෙසේ තිබියදී) ඔවුන් තමන්ගේ දෙවියන්ගේ දඬුවමට බිය වෙමින්ම සිටින්නාහ.

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (28)

(මන්දයත්) නියත වශයෙන්ම තම දෙවියන්ගේ දඬුවම බිය නොවී සිටිය හැකි දැයක් නොව (යන්න ඔවුන් හොඳින් දන්නාහ).

وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (29)

ඔවුන් තමන්ගේ රහස් ස්ථානයන්ද (පරිශුද්ධව) ආරක්ෂා කර ගන්නාහ.

إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (30)

එහෙත් තමන්ගේ භාර්යයාවන් වෙතද, තමන්ගේ දකුණත් හිමි කර ගත් අය වෙතද, හැර. නියත වශයෙන්ම ඔවුන් (මොවුන් සමග සම්බන්ධකම් පැවැත්වීම ගැන) අවමානයට ලක් කරනු නොලබන්නාහ.

فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (31)

එය හැර (අන් කිසිවක්) කවුරුන් හෝ කැමති වුවහොත් එවැන්නන් සීමාව ඉක්මවූවන් වන්නාහ.

وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (32)

තවත් කවුරුන් තමන් වෙත (විශ්වාස කර බාර දෙනු ලැබ) තිඛෙන විශ්වාසහරිත වස්තූන්ද, (තමන් කළ) පොරොන්දුද, ඒ අනුවම අනුගමනය කර (ඉතාමත් විශ්වාසවන්තව කටයුතු) කරන්නෝද, ඔවුන්ද-

وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ (33)

තවත් කවුරුන් තමන්ගේ සාක්ෂි දීමෙහිද (වැරැද්දක් නොවී) ස්ථීරවත්ව සිටින්නෝද, ඔවුන්ද-

وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (34)

කවුරුන් තමන්ගේ සලාතයන්ද අවධානයෙන් (යුතුව නොකඩවා) නියමිත අන්දමට නමදිමින් සිටින්නෝද, ඔවුන්ද-

أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ (35)

ආදී මෙවැන්නන්ම ස්වර්ගයන්හි ඉතාමත් ගෞරව කරනු ලබන්නාහ.

فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ (36)

(නබියේ!) මෙම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට කුමක් නම් සිදු වී ඇත්ද? (ඔවුන්) ඔබ ඉදිරියට දිව එන්නාහ.

عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ (37)

දකුණු පැත්තේ සිටද, වම් පැත්තේ සිටද, සමූහ සමුහයන් වශයෙන් (දිව එන්නාහ).

أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ (38)

ඔවුන්ගෙන් සෑම කෙනෙකුම සුවය දෙන ස්වර්ගයෙහි ඇතුළු විය හැකි යයි ආශා කරන්නෙහුද?

كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ (39)

එය සිදු විය හැකි දැයක් නොව. ඔවුන් දැන ගත් එක් (අල්ප) වස්තුවකින්ම නියත වශයෙන්ම අපි ඔවුන්ව උත්පාදනය කරන්නෙමු.

فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ (40)

නැගෙනහිර දිසාවේ හා බටහිර දිසාවේ දෙවියන් මත සත්තකින්ම! නියත වශයෙන්ම අපි (අපගේ කැමැත්තට අනුව කරන්නට) බලසම්පන්න වෙමු.

عَلَىٰ أَنْ نُبَدِّلَ خَيْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (41)

(මොවුන්ව පහ කර) මොවුන්ට වඩා උසස් අය මාරු කර හැරීමටද (බලසම්පන්න වෙමු). (මෙහිදී) කිසිවෙකුටත් අපව පරාජය කළ නොහැක.

فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (42)

එබැවින් (නබියේ!) ඔවුන්ට පොරොන්දු දෙන ලද දිනය ඔවුන්ට හමු වන තුරු ඔවුන් සෙල්ලම් කරමින් (පුහු කාරණාවන්හි) ගැලී සිටින්නටම ඔබ ඔවුන්ව අත්හැර දමනු.

يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ (43)

(නබියේ! ඔවුන්ට එක් දිනයක් ගැන ඔබ මතක් කර දෙනු. පිළිරූ වන්ඳනා කරන්නන් තමන්ගේ උත්සව දිනයන්හි පූජාව සඳහා සිටුවන ලද) කොඩි දෙසට වේගයෙන් දිව යන්නාක් මෙන්ම සොහොන් වලින් පිට වී (මහ්ෂර් නමැති පිටියට) ඉතාමත් තීව්‍රව යන්නාහ.

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ (44)

ඔවුන්ගේ බැල්ම පහත හෙළමින් තිඛෙණු ඇත. අවමානයද ඔවුන්ව වටකර ගනු ඇත. (නබියේ!) මෙම දිනයම ඔවුන්ට පොරොන්දු වන ලද දිනය වන්නේය.