قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1)

بگو: پناه می‌برم به پروردگار سپیده صبح،

مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ (2)

از شرّ تمام آنچه آفریده است؛

و از شرّ هر موجود شرور هنگامی که شبانه وارد می‌شود؛

و از شرّ آنها که با افسون در گره‌ها می‌دمند (و هر تصمیمی را سست می‌کنند)؛

و از شرّ هر حسودی هنگامی که حسد می‌ورزد!