يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1)

(වහී නිසා ඇති වන තිගැස්සීමෙන්) පොරවාගෙන සිටින්ණෙනි!

قُمْ فَأَنْذِرْ (2)

(නබියේ!) ඔබ නැගිටිනු! (මිනිසුන්ට) බියගන්වා අනතුරු අඟවනු (මැනව!)

وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ (3)

ඔබගේ දෙවියන්ව ආඩම්බර කරනු (මැනව!)

وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ (4)

ඔබගේ ඇඳුම් පරිශුද්ධව තබා ගනු (මැනව!)

وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ (5)

අපිරිසිදු දැය පිළිකුල් කර හරිනු (මැනව!)

وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ (6)

(ඔබ ලබා දුන් දැයට වඩා) අධික වශයෙන් ලබා ගැනීමේ චේතනාවෙන් (කිසිවෙකුටත්) කෘතඥ නොකරනු.

وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (7)

ඔබගේ දෙවියන් වෙනුවෙන් (අමාරුකම) ඔබ ඉවසා සිටිනු.

فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ (8)

කවදා හෝ (හොරණෑව) පිඹිනු ලබන අවස්ථාවේදී-

فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ (9)

එදින ඉතාමත් අමාරුකමින් පිරි දිනයක් වන්නේය.

عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ (10)

(එදින) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට පහසු දැයක් නොව.

ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا (11)

(නබියේ! ඔබ මැදිහත් නොවී) මාවද, මා තනියෙන් උත්පාදනය කළ ඔහුවද අත්හැර දමනු.

وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا (12)

(මන්දයත්) මා ඔහුට අප්‍රමාණ වස්තූන්ද, ලබා දුන්නෙමි.

وَبَنِينَ شُهُودًا (13)

සෑම විටම ඔහු සමග සිටින ජනතාවද, (මා ඔහුට ලබා දුන්නෙමි).

وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيدًا (14)

ඔහුට අවශ්‍යය සෑම දැයක්ම (දැනටමත්) ඔහු වෙනුවෙන් සැලසුම් කරද තැබුවෙමි.

ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ (15)

පසුවද මා (ඔහුට) තවත් අධික වශයෙන්ද ලබා දිය යුතුය යයිද, ඔහු ආශා කරන්නේය. එය සිදු විය හැකි දැයක් නොව.

كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا (16)

මන්දයත් නියත වශයෙන්ම ඔහු අපගේ ආයාවන්ට දරුණු සතුරෙකු වශයෙන් සිටින්නේය.

سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا (17)

ඉතා ඉක්මනින් ඔහුව එක්තරා අමාරු විපතක ඇතුළු කරන්නෙමි.

إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ (18)

නියත වශයෙන්ම ඔහු (මෙම කුර්ආනය ගැන ඉතාමත්) අවධානයෙන් (එක්තරා බොරුවක්) මනක්කල්පිත කර ගෙතුවේය.

فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (19)

ඔහු විනාශ වී යා යුතුය. ඔහු කුමක් නම් මනක්කල්පිත කළේද! (කිසිවක් නැත).

ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (20)

ඔහු විනාශ වී යත්වා! ඔහු කුමක් නම් මනක්කල්පිත කළේද! (කිසිවක් නැත).

ثُمَّ نَظَرَ (21)

පසුවත් (ඒ ගැන) ඔහු අවධානය කළේය.

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (22)

නැවතත් (තමන්ගේ නොහැකිකම ගැන) ඔහු කෝපයෙන් වෙව්ලූවේය. (මුහුණ) ඇඹුල් කර ගත්තේය.

ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ (23)

පසුව පිටුපස හරවා ගියේය. (එහෙත් නැවතත්) ඔහු උඞඟූ වූවේය.

فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ (24)

එබැවින් “එය රවටා දැමිය හැකි සූනියමක් මිස, වෙන කිසිවක් නැත”-

إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (25)

“මෙය මිනිසුන්ගේ කියමනක් මිස, වෙන කිසිවක් නැත” යයිද පැවසුවේය.

سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (26)

එබැවින් අපි ඔහුව නිරයෙහි වීසි කර දමන්නෙමු.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ (27)

(නබියේ! එම) නිරය කුමක්ද යන්න ඔබ දන්නෙහිද?

لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ (28)

එය කිසිවෙකුවත් ඉතුරු කරන්නේ නැත. අත්හැර දමන්නේද නැත.

لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ (29)

(එය පුළුස්සා) මිනිසුන්ගේ හැඩරුවම වෙනස් කර දමනු ඇත.

عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (30)

(ඔහුව දඬුවම් කිරීමට) එහි දහනව දෙනෙකු සිටින්නාහ.

وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ (31)

නිරයෙහි ආරක්ෂකයින් වශයෙන් මලායිකාවරුන්වම මිස, (වෙන කිසිවෙකුත්) අපි නියම කළේ නැත. ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ව පිරික්සීම සඳහාම (මෙසේ) මොවුන්ගේ ගණනය (දහනව දෙනෙකු වශයෙන්) අපි ඇති කළෙමු. ධර්මය හිමි අය, (මෙය) ස්ථීර වශයෙන් විශ්වාස කළ යුතුය. මෙය, විශ්වාසය තැබූවන්ගේ විශ්වාසය, වැඩි කරනු ඇත. ධර්මය හිමි අයද, විශ්වාසවන්තයින්ද, (මේ ගැන) සැක සිතිය නොයුතුය. එහෙත් කවුරුන්ගේ හෘදයන්හි අසනීපය ඇත්තේද, ඔවුන්ද, ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ද, “මෙම උදාහරණය මගින් අල්ලාහ් කුමක් (දැනුම් දීමට) අදහස් කළේද?”යි පවසන්නාහ. (නබියේ!) මෙසේම අල්ලාහ් තමන් අදහස් කරන අයව දුර්මාර්ගයෙහි අත්හැර දමන්නේය. තමන් අදහස් කරන අයව ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරන්නේය. ඔබ දෙවියන්ගේ සේනාවන්, ඔහු හැර වෙන කිසිවෙකුත් දැන ගන්නේ නැත. මේවා මිනිසුන්ට හොඳ ඔවදනම මිස, වෙන කිසිවක් නැත.

كَلَّا وَالْقَمَرِ (32)

තවද නියත වශයෙන්ම චන්ද්‍රයා මතද-

وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ (33)

රාත්‍රිය පසු බසින විටද-

وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ (34)

නැගෙන සූර්යයා දීප්තිමත්ව බැබළෙන විටද, සත්තකින්ම!

إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ (35)

නියත වශයෙන්ම එය (නිරය), අති විශාල කාරණාවන්ගෙන් එකක් වන්නේය.

نَذِيرًا لِلْبَشَرِ (36)

එය මිනිසුන්ට බිය ගන්වා අනතුරු අඟවන්නේය.

لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ (37)

ඔබගෙන් කවුරුන් (ඒ දෙසට) කළින් යාමට හෝ, නැතහොත් (එය අත්හැර) ඈත්ව යාමට හෝ කැමති වන්නේද, ඔහුට (එය බියගන්වා අනතුරු අඟවන්නේය).

كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (38)

සෑම මිනිසෙකුම තමන් කරන අපරාධයටම ඇපකරුවෙකු වශයෙන් සිටින්නේය.

إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ (39)

නමුත් (දකුණතෙහි සටහන් පොත ලබා දෙන ලද) දකුණු පාර්ශවයෙහි සිටින අය හැර.

فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ (40)

(ඔවුන්) ස්වර්ගයන්හි සිටිමින් -

عَنِ الْمُجْرِمِينَ (41)

වැරදිකරුවන්ගෙන් මෙසේ විමසනු ඇත.

مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ (42)

“ඔබව නිරයෙහි ඇතුළු කළේ කුමක්ද?”

قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ (43)

එයට ඔවුන් “අපි සලාත් කරන්නන්ගෙන් වූවේ නැත”.

وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ (44)

“අපි දුප්පතුන්ට ආහාර සැපයූවේද නැත”.

وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ (45)

“පුහු කාරණාවන්හි ගැලී සිටිය අය සමග අපිත් ගැලී සිටියෙමු”.

وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ (46)

“ඵලවිපාක ලබා දෙන මේ දිනයද අපි බොරු කළෙමු”.

حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ (47)

“(අපි මරණයට පත් වී) මෙය ස්ථීරව දකින තුරු (මේ අන්දමටම සිටියෙමු)” යයිද පවසනු ඇත.

فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48)

එබැවින් (ඔවුන් වෙනුවෙන්) මැදිහත් වී කතා කරන්නන්ගේ රෙකමදාරුවද, (එදිනදී) ඔවුන්ට කිසිම ප්‍රයෝජනයක් අත් කර දෙන්නේ නැත.

فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49)

ඔවුන්ට කුමක් නම් සිදු වී ඇත්ද? මෙම හොඳ ඔවදන (මෙසේ) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නාහ.

كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ (50)

වේගයෙන් දිව යන (වල්) බූරුවන් මෙන් ඔවුන් සිටින්නාහ!

فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ (51)

එයද සිංහයින්ව දැක වේගයෙන් දිව යන (බූරුවන් මෙන් දුවන්නාහ).

بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُنَشَّرَةً (52)

(මෙපමණක්ද?) ඔවුන්ගෙන් සෑම කෙනෙකුම දිගහැර සමුදීරණය කරනු ලබන ධර්මයක් තමන්ටද ලබා දිය යුතුය යයිද කැමති වන්නාහ.

كَلَّا ۖ بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53)

එය එසේ සිදු වන්නේ නැත. පරලොව ගැන මොවුන් බිය වූවේම නැත.

كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54)

නියත වශයෙන්ම මෙය එක් හොඳ ඔවදනක් වන්නේය.

فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (55)

(හොඳ ඔවදන් ලබා ගැනීමට) කැමති කෙනා මෙය මතකයේ තබා ගත යුතුය.

وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56)

අල්ලාහ් අදහස් කළහොත් මිස, ඔවුන්ට හොඳ ඔවදන් ලබා ගත නොහැක. (අපි) බිය යුතු කෙනාද, (අපට) සමාව දිය හැකි කෙනාද ඔහුය.