إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (1)

همانا ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قومت را هشدار ده پيش از آن كه عذابى دردناك به سراغشان آيد

قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ (2)

گفت: اى قوم من! همانا من شما را هشدار دهنده‌اى آشكارم

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ (3)

كه خدا را بپرستيد و از او پروا داريد و مرا اطاعت كنيد

يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ ۖ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (4)

تا [برخى‌] از گناهانتان را بر شما ببخشايد و [اجل‌] شما را تا وقتى معين به تأخير اندازد، كه اگر مى‌دانستيد، وقتى اجل مقرر خدا برسد ديگر به تأخير نيفتد

قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا (5)

[نوح‌] گفت: پروردگارا! من قوم خود را شب و روز دعوت كردم

فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا (6)

و دعوت من جز بر گريزشان نيفزود

وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا (7)

و من هر بار كه آنها را دعوت كردم تا ايشان را بيامرزى، انگشتانشان را در گوش‌هاى خود كردند و جامه‌هاى خويش بر سر كشيدند و [بر كفر خويش‌] پاى فشردند و هر چه بيشتر بر تكبر خود افزودند

ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا (8)

سپس من آنها را به آواز بلند دعوت كردم

ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا (9)

و آن‌گاه باز من به آنها علنى گفتم و در خلوت و خصوصى نيز به ايشان گفتم

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا (10)

و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او قطعا آمرزنده است

يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا (11)

تا بر شما از آسمان باران پى‌درپى فرستد

وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا (12)

و شما را به اموال و پسران مدد كند، و برايتان باغ‌ها قرار دهد و نهرها پديد آورد

مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13)

چيست شما را كه براى خدا عظمت قائل نمى‌شويد

وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14)

و حال آنكه شما را به گونه‌هاى مختلف آفريده است

أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15)

آيا نديده‌ايد كه چگونه خدا هفت آسمان را بالاى هم آفريد

وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16)

و ماه را در ميان آنها روشنى بخش گردانيد و خورشيد را چراغى قرار داد

وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17)

و خداست كه شما را [چون گياه‌] به طرز خاصى از زمين رويانيد

ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18)

سپس شما را در آن باز مى‌گرداند و باز به طرزى عجيب بيرون مى‌آورد

وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19)

و خدا زمين را براى شما فرشى [گسترده‌] ساخت

لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20)

تا در راه‌هاى وسيع آن تردّد كنيد

قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21)

نوح گفت: پروردگارا! آنها مرا نافرمانى كردند و كسى را پيروى نمودند كه مال و فرزندش جز بر زيانكارى وى نيفزود

وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22)

و دست به نيرنگى بس بزرگ زدند

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23)

و گفتند: زنهار، خدايان خود را رها مكنيد، و هرگز «ودّ» و «سواع» و «يغوث» و «يعوق» و «نسر» را وانگذاريد

وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24)

و تحقيقا بسيارى را گمراه كردند. و [بار خدايا!] ظالمان را جز ضلالت ميفزاى

مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا (25)

[تا] در اثر گناهانشان غرقه گشتند و در آتش در آورده شدند، پس براى خود، در برابر خدا هيچ ياورى نيافتند

وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا (26)

و نوح گفت: پروردگارا! احدى از كافران را بر روى زمين باقى مگذار

إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (27)

كه اگر تو آنها را باقى گذارى، بندگانت را گمراه مى‌كنند و جز پليدكار ناسپاس نمى‌زايند

رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (28)

پروردگارا! بر من و بر پدر و مادرم و هر كس كه با ايمان به خانه من در آيد و بر مردان و زنان با ايمان ببخشاى و ظالمان را جز هلاكت و تباهى ميفزاى