قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1)

(Ya Peyğəmbər!) De: “Pənah aparıram insanların Rəbbinə;

مَلِكِ النَّاسِ (2)

İnsanların ixtiyar sahibinə;

إِلَٰهِ النَّاسِ (3)

İnsanların tanrısına;

مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ (4)

Vəsvəsə verən, (Allahın adı çəkiləndə isə qorxusundan) qaçıb gizlənən Şeytanın şərindən-

الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ (5)

O Şeytan ki, insanların ürəklərinə vəsvəsə salır,

مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ (6)

(O Şeytan ki) cinlərdən də olur, insanlardan da! (Və ya: (o Şeytan) istər cinlərdən olsun, istər insanlardan!)”